Evinin yakınlarında bir kahvecide Guardian’a mülakat veren Hettinger, “Mucit olmak zorlayıcı bir şey. İcatların yalnızca yüzde 3’ü para kazandırıyor. Evini ipotek ettiren ve çok daha fazlasını kaybeden mucitleri gördüm. Ev arkadaşı alıyorsunuz, arkadaşlarınızdan ve ailenizden yardım alıyorsunuz. Çok zor” dedi.

Patenti elinde tutabilse, şimdilerde hatırı sayılır bir servete sahip olacağını da kabul eden Hettinger, “Hiçbir sorunum olmazdı. Bu da çok güzel olurdu” şeklinde konuştu.

Bazı insanların kendisine “Sen deli misin” diye sorduklarını anlatan talihsiz mucit sözlerini şöyle sürdürdü: “Tasarladığım bir şeyi insanların anlaması ve gerçekten işlerine yaraması beni memnun ediyor.”

Stres çarkının kökleri, Hettinger için “korkunç bir yazda” yatıyor. Hettinger, 90’lı yıllarda bir kas rahatsızlığı ve doğuştan gelen bağışıklıkla ilgili bir hastalıkla pençeleşiyor ve şimdilerde 30 yaşında olan kızı Sara’yı karnında taşıyordu.

Kas güçsüzlüğü yaratan hastalıklar nedeniyle Sara’nın oyuncaklarını toplayamadığını ve onunla fazla oyun oynayamadığını anlatan Hettinger, hikâyesini şu sözlerle anlattı:

“Bu yüzden bazı şeyleri gazetelerle bir araya getiriyor ve başkaca malzemeleri de bantla tutturuyordum. Aslında bu ilk örneği değildi. Bir şeylerin benzeriydi, onunla farklı bir şekilde oynamaya başladı, ben de onu başka bir amaçla kullanılmak üzere değiştirdim. Birkaç kez yeniden tasarım yaptıktan sonra, stres çarkının temel, mekanik olmayan versiyonu doğdu. Adeta birlikte icat ettik, o döndürebiliyordu, ben döndürebiliyordum. İşte böyle tasarlandı.”

Stres çarkı Britanya ve ABD’de bazı okullarda yasaklandı. Fakat çarkın odaklanma sorunu yaşayan çocuklara iyi geldiğini düşünenler de var.