BİR ŞEHİR BÖYLE KAYBOLDU.....
İçinden tren geçen bu şehri yıllar önce geldiğimde
sevdim.
Hemen; görünmez ama sıkı bir bağ oluştu aramızda,
Güzel insanlar tanıdım,
Yürekli dostlarım oldu.
Burada doğup büyüyenden daha fazla İZMİTLİ
hissettim kendimi.
Aradan yıllar geçti,
Ve herşey çok değişti....
Ortasından tren geçmiyor artık;
Mütevazi, hatta kasaba sıcaklığındaki bu şehir,
Modernleşti, büyüdü.....
Kalabalıklar arttı her geçen gün,
Önce faytoncu kayboldu,
Sonra Körfez'deki balıklar....
Kapkara dumanlı bacalar iyice görünür oldu.
Yeşil azaldı,
Çançanların sesi kesildi,
Renkler hızla kirlendi,
İnsanlar da.....
Dürüst, erdemli insanlar evlerine çekildi.
Köşelerine saklandı.
Garip insanlar türedi aniden,
Kişilikleri yoktu; çaplarıda
Eğitimsiz,görgüsüz ve donanımsızdılar,
Buna rağmen köşebaşlarını tuttular.
Hep kazandılar.....
Çıkarların olduğu her yerde onlar vardı.
Ön koltuklarda oturdular,
Saygı gördüler,itibar edindiler.
Onların içi boş konuşmalarını dinledi herkes....
Doğru söyleyenler dokuz köyden kovuldular,
Onuncu köyde yer bulamadılar.
İyi özelliklerini kimseler görmedi,
Söylediklerini kimse duymadı.
Devir onların devri değildi ki,
Çoktan modaları geçmişti artık.
Bir zamanlar içinden tren geçen kent böyle
yok oldu.
Geriye sadece anılar,
Yalnızca çınarlarda kocaman bir hüzün kaldı